Φορολογίες: Πώς άρχισαν όλα και πού καταλήξαμε

Ποίοι πρέπει να φορολογούνται; Γιατί φορολογούμαστε;

Όλα ξεκίνησαν το 1913. (Δεν θα σχολιάσω τους φεουδάρχες, το 1/10 και τα λοιπά, θα επικεντρωθώ στη σύγχρονη οικονομία). Το 1% των πολιτών στις Ηνωμένες πολιτείες πλήρωνε 90% φόρους στο εισόδημα που ξεπερνούσε τις 100000 δολάρια. Ο βασικός σκοπός ήταν το τίμιο εισόδημα. Οι περισσότεροι από αυτούς έπαιρναν το εισόδημα τους από ενοίκια, επιτόκια, κτηματικά χρηματοοικονομικά. Ήταν η προοδευτική περίοδος. ΟΙ εργάτες καλοπληρώνονταν ώστε να επενδύουν σε μόρφωση, ένδυση και υγεία. Έτσι αυξανόταν η παραγωγικότητα τους.

Στην ελεύθερη αγορά, τα απαραίτητα έξοδα ήταν οι μισθοί και το εισόδημα ενώ μη απαραίτητα ήταν τα ενοίκια και τα επιτόκια. Με αποτέλεσμα η κυβέρνηση μπορούσε να αυξήσει τα εισοδήματα με φόρους στα ακίνητα. Εξάλλου η γή ανήκει στον κόσμο. Αντί να τα κρατικοποίηση τα άφησε σε ιδιώτες και φορολογούσε την πρόσθετη κερδοφορία, και σταθεροποιούσε τα κόστη με τις τιμές.

Το ενοίκιο είναι το πρόσθετο κέρδος από τις τιμές σε αντίθεση με το κόστος παραγωγής. Μελέτες στη παραγωγικότητα σε σχέση με τους μισθούς έχουν δείξει ότι όταν οι μισθοί αυξάνονται, το βιοτικό επίπεδο αυξανόταν και η οικονομία ήταν πιο παραγωγική.

Όταν το εισόδημα ξεπερνά ένα όριο, ας πούμε 30 φορές ανώτερο του μέσου όρου, τότε αυτό το εισόδημα δεν το χρειάζεσαι. Είναι εισόδημα που δημιουργήθηκε από δημόσιες δαπάνες, επιδοτήσεις και υποδομές. Ο πλούτος συνέχισε να συσσωρεύετε. Το ΑΕΠ, το εθνικό εισόδημα και η ευημερία αυξάνονταν γρηγορότερα όταν οι φόροι ήταν ψηλοί.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δεν υπήρχαν χρέη, οι εταιρίες δεν δανείζονταν, οι αποταμιεύσεις ήταν ψηλές, δεν υπήρχε κατανάλωση. Έτσι άλλαξαν τα δεδομένα, άρχισαν να δανείζονται να αυξήσουν τη κατανάλωση και την παραγωγικότητα μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να δανειζόμαστε περισσότερο από ότι εισπράττουμε. Έτσι αντί η δανειοδότηση να αυξάνει την παραγωγικότητα τη μειώνει. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο φόρος άλλαξε κατεύθυνση. Ο φόρος περιουσίας και ο φόρος εισοδήματος έγιναν ισότιμα. Το 80% του πλούτου περιέρχεται από την αύξηση στη γη. Η μείωση του φόρου περιουσίας οδήγησε τους πλουσίους, όχι στην δημιουργία εργοστασίων ή τη δημιουργία δουλειών αλλά να σπεκουλάρουν στο χρηματιστήριο. Και για όσους πιστεύουν ότι το χρηματιστήριο είναι επενδύσεις να τονίσω ότι ο μέσος χρόνος επένδυσης είναι 20-30 δευτερόλεπτα. Ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτούμε τους πραγματικούς λόγους φορολόγησης και να πράξουμε αναλόγως.

Τέλος θέλω να σχολιάσω τον κ. Γεωργιάδη του Πολίτη. Ισχυρίζεται ότι ο πλούτος δεν πρέπει να φορολογείται. Διαφωνώ και πιστεύω ότι δεν τεκμηριώνει την άποψη του αλλά παραθέτει τα συναισθήματα του (ίσως ο ίδιος να είναι πλούσιος). Είμαι υπέρ της ερευνητικής δημοσιογραφίας και όχι της προσωπικής άποψης. Έτσι θέλω να τον συγχαίρω που ερεύνησε και διέψευσε τον κ. Πασχαλίδη για το κόστος του ρεύματος.