Credit default swaps and Greece

Saturday, 27 February 2010

Credit default swaps are financial instruments that serve to protect against a default by a particular bond or security. They were invented by Wall Street in the late 1990s. Since 2000, the market for such swaps has ballooned from $900 billion to more than $30 trillion. Also in sharp contrast to traditional insurance, the swaps are totally unregulated.

These instruments played a pivotal - and controversial - role in the financial crisis in the United States. Now, these swaps are emerging as one of the most powerful and mysterious forces in the crisis shaking Europe.

In essence, a credit default swap is a form of insurance. Its purpose is to make it easier for banks to issue complex debt securities by reducing the risk to purchasers, just like the way the insurance a movie producer takes out on a wayward star makes it easier to raise money for the star's next picture.

Here is a more detailed, but still simplified explanation of how they work, given by Michael Lewitt, a Florida money manager, in a New York Times Op-Ed piece on Sept. 16, 2008:

"Credit default swaps are a type of credit insurance contract in which one party pays another party to protect it from the risk of default on a particular debt instrument. If that debt instrument (a bond, a bank loan, a mortgage) defaults, the insurer compensates the insured for his loss.

"The insurer (which could be a bank, an investment bank or a hedge fund) is required to post collateral to support its payment obligation, but in the insane credit environment that preceded the credit crisis, this collateral deposit was generally too small.

"As a result, the credit default market is best described as an insurance market where many of the individual trades are undercapitalized."


Banks Bet Greece Defaults on Debt They Helped Hide



By NELSON D. SCHWARTZ and ERIC DASH
Published: February 24, 2010

Bets by some of the same banks that helped Greece shroud its mounting debts may actually now be pushing the nation closer to the brink of financial ruin


Echoing the kind of trades that nearly toppled the American International Group, the increasingly popular insurance against the risk of a Greek default is making it harder for Athens to raise the money it needs to pay its bills, according to traders and money managers.

These contracts, known as credit-default swaps, effectively let banks and hedge funds wager on the financial equivalent of a four-alarm fire: a default by a company or, in the case of Greece, an entire country. If Greece reneges on its debts, traders who own these swaps stand to profit.

“It’s like buying fire insurance on your neighbor’s house — you create an incentive to burn down the house,” said Philip Gisdakis, head of credit strategy at UniCredit in Munich.

As Greece’s financial condition has worsened, undermining the euro, the role of Goldman Sachs and other major banks in masking the true extent of the country’s problems has drawn criticism from European leaders. But even before that issue became apparent, a little-known company backed by Goldman, JP Morgan Chase and about a dozen other banks had created an index that enabled market players to bet on whether Greece and other European nations would go bust.

Last September, the company, the Markit Group of London, introduced the iTraxx SovX Western Europe index, which is based on such swaps and let traders gamble on Greece shortly before the crisis. Such derivatives have assumed an outsize role in Europe’s debt crisis, as traders focus on their daily gyrations.

A result, some traders say, is a vicious circle. As banks and others rush into these swaps, the cost of insuring Greece’s debt rises. Alarmed by that bearish signal, bond investors then shun Greek bonds, making it harder for the country to borrow. That, in turn, adds to the anxiety — and the whole thing starts over again.

On trading desks, there is fierce debate over what exactly is behind Greece’s recent troubles. Some traders say swaps have made the problem worse, while others say Greece’s deteriorating finances are to blame.

“This is a country that is issuing paper into a weakening market,” said Ashish Shah, co-head of credit strategy at Barclays Capital, referring to Greece’s need for continual borrowing.

But while some European leaders have blamed financial speculators in general for worsening the crisis, the French finance minister, Christine Lagarde, last week singled out credit-default swaps. Ms. Lagarde said a few players dominated this arena, which she said needed tighter regulation.

Trading in Markit’s sovereign credit derivative index soared this year, helping to drive up the cost of insuring Greek debt, and, in turn, what Athens must pay to borrow money. The cost of insuring $10 million of Greek bonds, for instance, rose to more than $400,000 in February, up from $282,000 in early January.

On several days in late January and early February, as demand for swaps protection soared, investors in Greek bonds fled the market, raising doubts about whether Greece could find buyers for coming bond offerings.

“It’s the blind leading the blind,” said Sylvain R. Raynes, an expert in structured finance at R&R Consulting in New York. “The iTraxx SovX did not create the situation, but it has exacerbated it.”

The Markit index is made up of the 15 most heavily traded credit-default swaps in Europe and covers other troubled economies like Portugal and Spain. And as worries about those countries’ debts moved markets around the world in February, trading in the index exploded.

In February, demand for such index contracts hit $109.3 billion, up from $52.9 billion in January. Markit collects a flat fee by licensing brokers to trade the index.

European banks including the Swiss giants Credit Suisse and UBS, France’s Société Générale and BNP Paribas and Deutsche Bank of Germany have been among the heaviest buyers of swaps insurance, according to traders and bankers who asked for anonymity because they were not authorized to comment publicly.

That is because those countries are the most exposed. French banks hold $75.4 billion worth of Greek debt, followed by Swiss institutions, at $64 billion, according to the Bank for International Settlements. German banks’ exposure stands at $43.2 billion.

Trading in credit-default swaps linked only to Greek debt has also surged, but is still smaller than the country’s actual debt load of $300 billion. The overall amount of insurance on Greek debt hit $85 billion in February, up from $38 billion a year ago, according to the Depository Trust and Clearing Corporation, which tracks swaps trading.

Markit says its index is a tool for traders, rather than a market driver.

In a statement, Markit said its index was started to satisfy market demand, and had improved the ability of traders to hedge their risks. The index and similar products, it added, actually make it easier for buyers and sellers to gauge prices for instruments that are traded among players over the counter, rather than on exchanges.

“These indices have helped bring transparency to the sovereign C.D.S. market,” Markit said. “Prior to their creation, there was no established benchmark index enabling investors to track the performance of segments of the sovereign C.D.S. market.”

Some money managers say trading in Greek swaps alone, not the broader index, is the problem.

“It’s like the tail wagging the dog,” said Markus Krygier, senior portfolio manager at Amundi Asset Management in London, which has $40 billion in global fixed-income assets. “There is a knock-on effect, as underlying positions begin to seem riskier, triggering risk models and forcing portfolio managers to sell Greek bonds.”

If that sounds familiar, it should. Critics of these instruments contend swaps contributed to the fall of Lehman Brothers. But until recently, there was little demand for insurance on government debt. The possibility that a developed country could default on its obligations seemed remote.

As a result, many foreign banks that held Greek bonds or entered into other financial transactions with the government did not hedge against the risk of a default. Now, they are scrambling for insurance.

“Greece is not a small country,” said Mr. Raynes, at R&R in New York. “Credit-default swaps give the illusion of safety but actually increase systemic risk.”

Read more...

Core Inflation

Friday, 26 February 2010

February 26, 2010, 9:39 am
Paul Krugman

Since I’m taking a break from shoveling, I thought I might take a few minutes to address an issue that seems to confuse many people: the idea of core inflation. Why do we need such a concept, and how should it be measured?

So: core inflation is usually measured by taking food and energy out of the price index; but there are alternative measures, like trimmed-mean and median inflation, which are getting increasing attention.

First, let me clear up a couple of misconceptions. Core inflation is not used for things like calculating cost-of-living adjustments for Social Security; those use the regular CPI.

And people who say things like “That’s a stupid concept — people have to spend money on food and gas, so they should be in your inflation measures” are missing the point. Core inflation isn’t supposed to measure the cost of living, it’s supposed to measure something else: inflation inertia.

Think about it this way. Some prices in the economy fluctuate all the time in the face of supply and demand; food and fuel are the obvious examples. Many prices, however, don’t fluctuate this way — they’re set by oligopolistic firms, or negotiated in long-term contracts, so they’re only revised at intervals ranging from months to years. Many wages are set the same way.

The key thing about these less flexible prices — the insight that got Ned Phelps his Nobel — is that because they aren’t revised very often, they’re set with future inflation in mind. Suppose that I’m setting my price for the next year, and that I expect the overall level of prices — including things like the average price of competing goods — to rise 10 percent over the course of the year. Then I’m probably going to set my price about 5 percent higher than I would if I were only taking current conditions into account.

And that’s not the whole story: because temporarily fixed prices are only revised at intervals, their resets often involve catchup. Again, suppose that I set my prices once a year, and there’s an overall inflation rate of 10 percent. Then at the time I reset my prices, they’ll probably be about 5 percent lower than they “should” be; add that effect to the anticipation of future inflation, and I’ll probably mark up my price by 10 percent — even if supply and demand are more or less balanced right now.

Now imagine an economy in which everyone is doing this. What this tells us is that inflation tends to be self-perpetuating, unless there’s a big excess of either supply or demand. In particular, once expectations of, say, persistent 10 percent inflation have become “embedded” in the economy, it will take a major period of slack — years of high unemployment — to get that rate down. Case in point: the extremely expensive disinflation of the early 1980s.

Now, the measurement issue: we’d like to keep track of this sort of inflation inertia, both on the upside and on the downside — because just as embedded inflation is hard to get rid of, so is embedded deflation (ask the Japanese). But in the real world, while some (many) goods behave like this, some don’t: their prices rise quickly with supply and demand changes, and don’t display inertia. So we need a measure that extracts the signal from the noise, getting at the inertial part of the story.

The standard measure tries to do this by excluding the obviously non-inertial prices: food and energy. But are they the whole story? Of course not — and standard core measures have been behaving a bit erratically lately. Hence the growing preference among many economists for measures like medians and trimmed means, which exclude prices that move by a lot in any given month, presumably therefore isolating the prices that move sluggishly, which is what we want.

And what these measures show is an ongoing process of disinflation that could, in not too long, turn into outright deflation:
DESCRIPTIONCleveland Fed

Japan, here we come.

Read more...

Κύμα «εχόντων» προς Κύπρο

Friday, 19 February 2010

14 Φεβ | Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Οποιος θελήσει να ταξιδέψει στην Κύπρο το επόμενο χρονικό διάστημα, καλό είναι να κλείσει νωρίς τα αεροπορικά του εισιτήρια.

Οι οικονομικοί σύμβουλοι και οι δικηγόροι των «εχόντων και κατεχόντων» ταξιδεύουν πλέον πολύ συχνά στη Μεγαλόνησο, για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Και οι τελευταίοι που έχουν τα ακίνητά τους σε off shore, ετοιμάζονται να τα «περάσουν» σε ελληνικές εταιρείες real estate, οι οποίες θα έχουν ως βασικό μέτοχο μια επιχείρηση στην Κύπρο. Υψηλόμισθοι και μεγαλοστελέχη φροντίζουν να περάσουν τις αμοιβές τους σε ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες εταιρείες οι οποίες θα έχουν μέτοχο κυπριακή εταιρεία. Οσο για τους μεγαλοκαταθέτες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το «πόθεν έσχες» των χρημάτων τους, μεταφέρουν τώρα τα χρήματα στο εξωτερικό για να τα επαναπατρίσουν πληρώνοντας τον φόρο του 5% και να τα «ξεπλύνουν». Οι δρόμοι για όσους θέλουν να επιδοθούν στο... σπορ της φοροδιαφυγής φαίνεται ότι παραμένουν ανοικτοί. Το υπουργείο Οικονομικών θα επιχειρήσει να τους κλείσει με την πρόσθετη φορολόγηση των off shore, τα ηλεκτρονικά τιμολόγια, τους ελέγχους κ.λπ. Θα κερδίσει ο διαρρήκτης ή ο κλειδαράς;

Ο λογαριασμός θα βγει στο τέλος του έτους...
Θ. Τσ.

Read more...

Ανεργιακό και κοινωνικές ασφαλίσεις στην Κύπρο

Friday, 12 February 2010

Δυστυχώς στην Κύπρο το ανεργιακό επίδομα δεν το παίρνουμε όσες φορές θέλουμε ή για όσο καιρό είμαστε άνεργοι. Η πρώτη περίοδος διαρκεί 156 ημέρες μόνον για τους ασφαλισμένους μισθωτούς. Μπορεί να ξαναπάρει ανεργιακό επίδομα μετά από 26 εβδομάδες και έχοντας πληρώσει το το ποσό των 4015 ευρώ, που είναι το ποσό των βασικών ασφαλιστέων αποδοχών. Το μέγιστο ποσό που μπορεί να εισπράξει κάποιος είναι 308 ευρώ όταν έχει 3 εξαρτώμενα άτομα. Δεν λαμβάνονται υπόψη τα πραγματικά εισοδήματα ούτε ο πλούτος του ασφαλισμένου. Έτσι οι χαμηλόμισθοι ίσως να εισπράττουν περισσότερο από το 50% από τον προηγούμενο μισθό τους. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι εξαντλούν όλο το περιθώριο που έχουν για ανεργιακό.
Τα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος για να πάρει ανεργιακό είναι να γραφτεί άνεργος στο μητρώο ανέργων για αναζήτηση εργασίας. Μετά για σκοπούς πληρωμής του επιδόματος ανεργίας τους, πρέπει να πάνε στο γραφείο απασχόλησης όπου ενεργούν για εξεύρεση εργασίας στον ενδιαφερόμενο. Αν βρεθεί δουλειά ανάλογη με την προηγούμενη του, οφείλει να συμμορφωθεί και να δεχτεί την δουλειά. (Η άποψη μου είναι ότι αν δεν βρείτε τη κατάλληλη δουλειά που θέλετε μην την πάρετε και το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα σας αναστείλουν το ανεργιακό σας. Στην Κύπρο είμαστε.) Ο διευθυντής των κοινωνικών ασφαλίσεων μπορεί να αναστείλει την πληρωμή επιδόματος ανεργίας μέχρι 6 βδομάδες. ‘Ύστερα αν δεν βρείτε καμία βιώσιμη δουλειά μπορείτε να αποταθείτε στο τμήμα κοινωνικής ευημερίας για δημόσιο βοήθημα. Όσο για τους κύπριους που ψάχνουν δουλειά σε άλλη χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης μπορούν να πάρουν ανεργιακό επίδομα από τη συγκεκριμένη χώρα με βάση τις εισφορές που κατέβαλε στη Κύπρο.
Η ανεργία στην Κύπρο θα ήταν πού μεγαλύτερη εάν το ανεργιακό επίδομα κρατούσε περισσότερους από 6 μήνες.

Read more...

XAK 2009 (Η αλήθεια, τουλάχιστον μερική)

Monday, 8 February 2010

Σπαρταριστοί διάλογοι, οι οποίοι αποκαλύπτουν το τι γινόταν το 1999-2000 στο Χρηματιστήριο

Ιδού πώς χειραγωγούσαν τις τιμές των μετοχών

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξαν λειτουργοί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, αριθμός χρηματιστών αντάλλαζε πληροφορίες και συμφωνούσε την στήριξη τιμών μετοχών. Το πόρισμα στάλθηκε στη Νομική Υπηρεσία και φαίνεται να έμεινε και αυτό σε κάποιο συρτάρι

Από το σκάνδαλό του Χρηματιστηρίου πέρασαν ήδη δέκα χρόνια. Σε αναζήτηση των υπευθύνων αυτού του σκανδάλου, λέχθηκαν από τότε πολλά. Εκδόθηκαν πορίσματα, έγιναν έρευνες, στήθηκαν πολύωρες συζητήσεις στη Βουλή, γράφτηκαν άρθρα. Κάποιες υποθέσεις κατέληξαν στην δικαιοσύνη, ενώ, σε ελάχιστες, μπορεί να πει κάποιος, ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη. Ο κόσμος και, κυρίως, τα θύματα αυτού του τεράστιου σκανδάλου, είναι πεπεισμένοι ότι το όλο σύστημα προσπάθησε να συγκαλύψει "τη μεγαλύτερη κλοπή που έγινε στην Κύπρο".

Ο "Π" φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ένα πόρισμα έρευνας, που ετοιμάστηκε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και καταδεικνύει ακριβώς το μέγεθος της απάτης. Πολύ περισσότερο, δείχνει το τι πραγματικά γινόταν την τότε εποχή και το πώς αυτό αντιμετωπίστηκε από την πολιτεία. Μόνη εξαίρεση, τα άτομα που διεξήγαγαν την έρευνα.
Με την ολοκλήρωση της έρευνας, το πόρισμα, όπως πληροφορούμαστε, στάλθηκε στη Γενική Εισαγγελία για τον εντοπισμό και τη στοιχειοθέτηση της πιθανής διάπραξης ποινικών αδικημάτων. Η Νομική Υπηρεσία φαίνεται ότι ακολούθησε την πεπατημένη, αφήνοντας το πόρισμα σε κάποιο συρτάρι. Το πόρισμα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κατατέθηκε ακόμη και σε δικαστική διαδικασία, πλην, όμως, δεν κρίθηκε ικανό να πείσει το δικαστή για τις ευθύνες των τραπεζών και των χρηματιστών. Ο δικαστής έκρινε αναξιόπιστο τον παραπονούμενο.

Να λογοδοτήσουν
Από εκεί, το πόρισμα βρέθηκε πρόσφατα στα χέρια του ΠΑΣΕΧΑ (Σύνδεσμος Επενδυτών), ο οποίος παρουσιάζεται αποφασισμένος να ανοίξει ξανά το κεφάλαιο ΧΑΚ 1999-2000. Ήδη, ο ΠΑΣΕΧΑ προωθεί την εγγραφή του θέματος στη Βουλή, με στόχο να συζητηθεί το εν λόγω πόρισμα.
Μιλώντας στον "Π", ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΕΧΑ, Μιχάλης Ολύμπιος, ανέφερε ότι "αυτό το πόρισμα αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη της συνωμοσίας των τραπεζών και των μεγάλων χρηματιστηριακών γραφείων την εποχή του χρηματιστηριακού σκανδάλου". Ποιος, όμως, είναι ο στόχος του ΠΑΣΕΧΑ; "Δεν θέλουμε ούτε να αναξέσουμε πληγές, αλλά ούτε και να πετύχουμε μια δημόσια κατακραυγή ή καταδίκη των τραπεζών και των άλλων εμπλεκομένων", εξήγησε. "Στόχος είναι αυτοί οι οποίοι παρανόμησαν ή παραπλάνησαν να λογοδοτήσουν, επιτέλους, στη δικαιοσύνη", κατέληξε φανερά αγανακτισμένος ο κ. Ολύμπιος.

Χειραγώγηση τιμών
Το εν λόγω πόρισμα ασχολήθηκε με το θέμα της χειραγώγησης τιμών των μετοχών της Ελληνικής Τράπεζας και της Τράπεζας Κύπρου. Αγγίζει, όμως, και άλλους μετοχικούς τίτλους. Ήταν τότε που τα καφενεία βούιζαν με διάφορα τιπς και υπερεκτιμήσεις. Θυμίζουμε ότι, εκείνη την περίοδο, η Τράπεζα Κύπρου ετοιμαζόταν να προχωρήσει στην έκδοση μετοχών στην Ελλάδα. "Η μετοχή της Κύπρου θα πάει όσο και της Εθνικής 20 ή ακόμη και 30 λίρες". Ή, ακόμη, και με την εξάσκηση των "χρυσών" δικαιωμάτων της Ελληνικής Τράπεζας, τον Σεπτέμβριο του 2000, τα οποία αρκετά από αυτά φορτώθηκαν σε υπαλλήλους της.
Όταν όλοι οι μύθοι κατέρρευσαν, κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα οφείλονταν στην απληστία των επενδυτών. Όλοι άρχισαν να σκέφτονται για μια οργανωμένη στήριξη (χειραγώγηση) τιμών. Η μία εταιρεία να στηρίζει τις μετοχές της άλλης και, μάλιστα, στην όλη προσπάθεια να συμμετέχουν και άλλα χρηματιστηριακά γραφεία. Οι συναλλαγές, στο πάτωμα καταγραμμένες, έδειχναν το αυτονόητο. Όμως, απουσίαζε το στοιχείο που θα αποδείκνυε ότι υπήρξε προσυνεννόηση και πρόθεση.


Οι διάλογοι
Το στοιχείο αυτό έχει βρεθεί. Οι λειτουργοί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, στη βάση των εξουσιών και αρμοδιοτήτων τους, επισκέφθηκαν τα χρηματιστηριακά γραφεία των τραπεζών και παρέλαβαν, σύμφωνα με το πόρισμα, ψηφιακά δισκάκια με τις ηχογραφημένες συνομιλίες στελεχών των τραπεζών και των χρηματιστηριακών γραφείων. Μετά και αυτά τα τεκμήρια, εμείς, ως εφημερίδα, δικαίως μπορούμε να πούμε ότι η πολιτεία απέτυχε να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στον απλό πολίτη για το τι πραγματικά έγινε την τότε εποχή. Η δημοσίευση αυτών των διαλόγων και μόνο, αυτούσιων, όπως καταγράφονται στο πόρισμα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ίσως είναι ο μόνος και ο καλύτερος τρόπος να αντιληφθούν όλοι (και κυρίως οι εξαπατηθέντες επενδυτές) το τι πραγματικά γινόταν και, κυρίως, το τι δεν έπραξαν οι θεσμοί αυτού του τόπου.

Scratch my back and I'll scratch yours
Όπως αναφέρεται στο πόρισμα, η πιο κάτω είναι "ηχογραφημένη συνομιλία μεταξύ Σταύρου Αγρότη (ΣΑ), Μαίρης Δημητρίου (ΜΔ) και Στέλιου Χριστοδούλου (ΣΧ), στις 12 Οκτωβρίου του 2000, η ώρα 9:34". Όλοι στελέχη της CISCO. Σταύρος Αγρότης: Hello.
Στέλιος Χριστοδούλου: Σταύρο. Μιλώ με την Μαίρη, είμαστε in conference.
ΣΑ: Ναι;
ΣΧ: Το λοιπόν, πάνω στην πρωινή κουβέντα η Μαίρη λέει CLR, Δήμητρα, Ελληνική.
Μαίρη Δημητρίου: Να σου πω, Σταύρο. CLR να το χειριστώ εγώ, ευχαρίστως.
ΣΑ: Όχι, να σου πω. Ήδη, ήδη. Με έπιασε ο Χρίστης το πρωί.
ΜΔ: Χατζημιτσής;
ΣΑ: Ναι, ναι. Μίλησαν με CLR, μίλησαν με την Sharelink, μίλησαν με την Ελληνική και μου είπε ακόμα...
ΜΔ: Όταν λέμε "μίλησαν", τι υποσχέσεις έδωσαν;
ΣΑ: Ήρθαν και είπαν ότι "κοιτάξτε, είναι σημαντικό για εμάς να είναι η τιμή μας σε εκείνα τα επίπεδα και please μην πουλάτε". Δεν τους είπαν να αγοράσουν.
ΜΔ: Ναι, αλλά...
ΣΑ: Περίμενε. Μίλησαν ψες την νύχτα με τον Κώστα τον Τουμπουρή και είπαμε να μιλήσουμε σήμερα. Η Ελληνική... είμαι μιλημένος, μου είπε το Λευκόνοικο.
ΜΔ: Ναι, άκου να δεις, όμως, Σταύρο μου. Το vague (αόριστο - ασαφές) που μιλούμε, επειδή από πείρα μιλώ, δεν πολυστέκουν. Πρέπει να είναι νούμερα. Η CLR θα τους δώσουμε σαν Group, θα αγοράσουμε 3,5 εκατομμύρια μετοχές. Δεν νομίζω ότι έχει άλλον τώρα που πάει να βάλει σε έτσι μετοχή 3,5 εκατομμύρια μετοχές στην εταιρεία τους. Άρα, εγώ ακόμα τα λεφτά δεν τους τα έδωσα.
ΣΑ: Ok.
ΜΔ: Και ... sorry, scratch my back to scratch yours (σ.σ. μεταφορικά "κάνε μου την χάρη να σου την κάνω και εγώ"). Αλλιώς θα τα αλλάξω τα ποσά. ΣΑ: Πιάσε εσύ την CLR και πες τους, commit them to buy.
ΜΔ: Όχι, εγώ θέλω ποσά να τους πω. Τώρα με την Ελληνική. Εσύ ξέρεις ένα περίπου με την Ελληνική πόσα λεφτά έβαλε η Τράπεζα Κύπρου, they should act, όχι απλά να μην πωλούν, να αγοράσουν ένα εκατομμύριο μετοχές, ας πούμε. ΣΑ: Εκάμαν το και χθες.
ΜΔ: Δήμητρα. I do not trust Χατζηξενοφώντος.
ΣΑ: Όχι. I do. Θα τον πιάσω εγώ.
ΣΧ: Όπως είπα και το πρωί. Ο κίνδυνος είναι ότι αν πάμε all out σήμερα θα γίνουν όλοι traced (εντοπιστούν) αύριο. Εγώ προτιμώ να κλείσω 6,20 σήμερα και να μουντάρω αύριο.
ΜΔ: Όχι. Καλύτερα να μην πάει πολύ κάτω, να αφήσουμε και περιθώρια για αύριο.
ΣΑ: Καλά. Εσύ μίλα με CLR, εγώ να μιλήσω με Ελληνική και Λευκόνοικο. Εσύ θα βάλεις λίγα μέσα; (σημείωση του λειτουργού της ΕΚ αναφέρει σε αυτό το σημείο ότι "είναι προφανές ότι αναφέρεται σε χαρτοφυλάκια τα οποία διαχειρίζεται ή έλεγχε η CISCO").
ΜΔ: Θα δω όλα μου τα περιθώρια και θα βάλω, ναι.
ΣΑ: Ok.
ΜΔ: CLR. Με ποιον μίλησε ο Χαζτημιστής;
ΣΑ: Μίλησε με τον Ντίνο.... που ήταν τράπεζα για να τους μιλήσει, αλλά ο Κώστας είναι πιο κατάλληλος και πιο reliable.
ΜΔ: Εντάξει.
ΣΑ: Λάμπρος is not, Κώστας is. ΜΔ: Ναι. Εγώ κρατώ τα. Άμα θέλω δεν τους δίνω λεφτά.
ΣΑ. Ok.

Don't stab my back because I' ll stab yours
Πώς, όμως, ξεκίνησε αυτή η έρευνα; Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, υπό την προεδρία του Μάριου Κληρίδη, διεξήγαγε έρευνα για πιθανή χειραγώγηση τιμών της μετοχής της Aqua Sol Hotels. Ένας από αυτούς που κλήθηκαν να καταθέσουν ήταν και επικεφαλής της "Λευκόνοικο Χρηματιστηριακής", ο Αντρέας Χαζτηξενοφώντος. Αναπροσαρμόζοντας τη φράση της κυρίας Μαίρης Δημητρίου "scratch my back to scratch yours", σε "Don't stab my back because I' ll stab yours" (σ.σ. σε μετάφραση: "μην με καρφώσεις διότι θα σε καρφώσω"), μπορεί να δει κάποιος την τακτική που ακολούθησε ο κ. Χαζτηξενοφώντος. Έμμεσα είπε στον πρόεδρο της ΕΚ ότι, αν προχωρούσαν εναντίον του, τότε ο ίδιος θα αναγκαζόταν να μιλήσει και για τα στοιχεία και για τις πρακτικές που ακολούθησε ο ίδιος ο κ. Κληρίδης, όταν ήταν στην Ελληνική Τράπεζα. Διαβάζοντας αυτά τα πρακτικά, οι λειτουργοί έκριναν ότι θα έπρεπε να γίνει έρευνα για πιθανή χειραγώγηση τιμών της Ελληνικής Τράπεζας και της Τράπεζας Κύπρου. Μια έρευνα, η οποία ξεκίνησε και τους οδήγησε στον εντοπισμό των πιο πάνω διαλόγων.
Ο "Π" αποκαλύπτει και τα πρακτικά της κατάθεσης του κ. Χαζτηξενοφώντος, τα οποία περιλαμβάνονται στο ίδιο πόρισμα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς:
"Αντρέας Χαζτηξενοφώντος: "Μα δεν έχασε λεφτά από τη Aqua Sol ο κόσμος. Μάριε (αναφερόμενος στο κ. Κληρίδη τότε πρόεδρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς), αυτή είναι η διαφορά. Ο κόσμος κατάφερε και ξεφορτώθηκε από πάνω του τις μετοχές της Aqua Sol σε πολύ καλές τιμές. Πόσες καταγγελίες έχετε για την Aqua Sol; Αυτή είναι η διαφορά. Εδώ μιλούμε ότι είπα ένα παράδειγμα για την Τράπεζα Κύπρου όταν θα έμπαινε στην Ελλάδα. Συγνώμη, αν είχε αφεθεί η μετοχή της Τράπεζας Κύπρου να ακολουθήσει την πορεία της την κανονική δεν θα έμπαινε ποτέ στην Ελλάδα. Λέτε μου να σας δώσω κάποιο harder evidence. Κοιτάξτε τα transactions της εποχής εκείνης. Θα είναι ξεκάθαρο τι γινόταν. Ιδίως την κλειστή περίοδο. Άμα κοιτάξεις την κλειστή περίοδο, θα καταλάβεις αμέσως τι γινόταν. Ή τώρα με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Διότι, Μάριε, με όλο το σέβας σε αγαπώ και σε εκτιμώ και σε θεωρούσα πάντα κορυφαίο επιστήμονα, δεν είναι εις γνώσιν σου, για παράδειγμα, τον καιρό που η Ελληνική, να εξασκηθούν τα rights της στις δύο λίρες, κάναμε εκείνες τις συμφωνίες για να τη διατηρήσουμε πάνω από τις δύο λίρες; Είναι αυτά πράγματα εεεεε.... ξέρω πάρα πολλά πράγματα θα σπάσω από το ....".

Του υπέδειξε ο κ. Άλκης Αργυρίδης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, "Όχι. Να μας πείτε".
Αντρέας Χαζτηξενοφώντος: "Να σας πω... ήταν τότε μια άλλη, διαφορετική κατάσταση. Πότε θα αναπνεύσει αυτό το παζάρι; Με το να πηγαίνουμε και να εκθέτουμε τον κόσμο; Εγώ σε ρωτώ. Πάρε την περίπτωση της Ελληνικής. Μπήκε σε κλειστή περίοδο. Έπρεπε η Ελληνική να στηριχθεί πάνω από τις δύο λίρες, διαφορετικά δεν θα εξασκούνταν τα rights στις δύο λίρες. Παρεμπιπτόντως, προσωπικά μιλώντας, το στουρνάρι η γυναίκα μου έκανε 120 χιλιάδες λίρες, όπως και άλλοι υπάλληλοι της Ελληνικής, δάνειο, και πήρε 60 χιλιάδες με εκείνο το σχέδιο της Ελληνικής. Και σήμερα αξίζει πόσα; Σαράντα χιλιάδες; Και είναι εκεί το δάνειο. Λοιπόν, σαν τούτα, γίνονταν πολλά τότε. Αλλά, τι πρέπει να κάνω εγώ τώρα; Πήγαινε κατηγόρα τον ένα, κατηγόρα τον άλλο επειδή κατηγορούμαι ο ίδιος; Κατ' αρχήν, δεν είναι έντιμο εκ μέρους μου ...".
Από αυτή την κατάθεση που λήφθηκε το 2006, ξεκίνησε και η έρευνα για το 2000, η οποία θα κάλυπτε και τις ενέργειες του ίδιου του προέδρου της, κ. Μάριου Κληρίδη.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Κωδικός άρθρου: 927869

ΠΟΛΙΤΗΣ - 08/02/2010, Σελίδα: 4

Read more...

Δάνεια σε ξένο νόμισμα

Sunday, 7 February 2010

Είναι γεγονός ότι τα επιτόκια διαφέρουν από νόμισμα σε νόμισμα και θα μπορούσε κάποιος να επωφεληθεί με το να δανειστεί το νόμισμα με το χαμηλότερο επιτόκιο. Για παράδειγμα, ένας Κύπριος θα μπορούσε να δανειστεί σε γεν ή σε δολάρια, ακόμα και σε στερλίνες, διότι τα επιτόκια είναι χαμηλότερα. Όμως, δεν είναι σίγουρο ότι θα κερδίσει. Ο Κύπριος δανειολήπτης αναλαμβάνει τον κίνδυνο της μεταβολής της συναλλαγματικής ισοτιμίας, η οποία μπορεί να κινηθεί εις βάρος του κατά τη διάρκεια της αποπληρωμής του δανείου. Η ισοτιμία, βεβαίως, μπορεί να κινηθεί και υπέρ του δανειολήπτη. Για παράδειγμα, αν το δάνειο γίνει σε Ιαπωνικά γεν στην ισοτιμία 150 γεν ανά ευρώ, και στη συνέχεια το γεν δυναμώσει έναντι του ευρώ, τότε ο δανειολήπτης θα ζημιώσει, επειδή θα χρειάζεται περισσότερα ευρώ για να αποπληρώσει το δάνειό του. Από την άλλη, αν το γεν υποχωρήσει έναντι του ευρώ, ο δανειολήπτης κερδίζει. Υπάρχουν, όμως, και οι επιβαρύνσεις, οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Ο Κύπριος δανειολήπτης επιβαρύνεται από την τράπεζα από τη μετατροπή του δανείου από δολάρια σε ευρώ γύρω στο 0,5% του συνολικού ποσού. Επιβαρύνεται, επίσης, κατά 0,5% όταν πληρώνει τις δόσεις του κάθε μήνα. Επειδή οι συνολικές δόσεις είναι μεγαλύτερες από το αρχικό ποσό του δανείου, λόγω των τόκων που θα τρέχουν επί του εκάστοτε υπολοίπου του δανείου, η συνολική επιβάρυνση για τον Κύπριο δανειολήπτη είναι γύρω στο 1,5% επί του αρχικού δανείου (ανάλογα με το επιτόκιο και τη διάρκεια του δανείου). Όμως, η πιο μεγάλη επιβάρυνση για τον Κύπριο δανειολήπτη είναι η διαφορά μεταξύ τιμής αγοράς και τιμής πώλησης του νομίσματος στο οποίο θα δανειστεί από την ίδια την τράπεζα. Ως γνωστόν, στην αγορά συναλλάγματος, όπως και στην αγορά μετοχών, υπάρχουν δύο τιμές, η τιμή πώλησης και η τιμή αγοράς. Οι τράπεζες πωλούν συνάλλαγμα σε τιμή υψηλότερη απ' ό,τι αγοράζουν, η διαφορά είναι γύρω στο 0,6%. Με απλά λόγια, όταν ο δανειζόμενος έχει δανειστεί σε δολάρια και επιθυμεί να τα μετατρέψει σε ευρώ, η τράπεζα θα κάνει τη μετατροπή, δηλαδή, θα αγοράσει τα δολάρια στην τιμή αγοράς της, ενώ όταν ο δανειολήπτης θα αποπληρώσει το δάνειο του σε δολάρια, η τράπεζα θα του πουλά δολάρια στην τιμή πώλησής της. Η τράπεζα κερδίζει 0,6% στην πρώτη μετατροπή των δολαρίων σε ευρώ και άλλο 0,6% κατά τη μετατροπή των ευρώ σε δολάρια, επιβαρύνοντας τον δανειολήπτη. Άρα, λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Όσοι επιθυμούν να δανειστούν σε ξένο νόμισμα, θα πρέπει να προσμετρήσουν όλους τους κινδύνους και παράγοντες που επηρεάζουν το συνολικό κόστος δανεισμού. Θα έλεγα ότι, για να είναι ένα δάνειο σε ξένο νόμισμα ελκυστικό, θα πρέπει το επιτόκιο του δανείου να είναι τουλάχιστον 3% χαμηλότερο από το αντίστοιχο επιτόκιο του ευρώ στην Κύπρο, και αυτό ισχύει μόνο για το γεν σήμερα.


Μάριος Μαυρίδης

Κωδικός άρθρου: 927259

ΠΟΛΙΤΗΣ - 07/02/2010, Σελίδα: 99

Read more...

Μας προειδοποιεί επιστήμονας και εμείς γνήσιοι κυπραίοι τον ειρωνευόμαστε

Monday, 1 February 2010

Πριν καν ξεκινήσει την παρουσίαση του νέου δείκτη ακινήτων, ο καθηγητής Patrick McAllister, του Τμήματος Ακινήτων και Πολεοδομικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο του Reading, στο Ηνωμένο Βασίλειο, που επέβλεψε την προσπάθεια, ξεκαθάρισε τη θέση του. "Άλλο είναι η ετοιμασία του δείκτη και άλλο η ερμηνεία του", ξεκαθάρισε στο κοινό. "Την ερμηνεία θα τη δώσετε εσείς που έχετε περισσότερη πληροφόρηση", τόνισε

Ένδειξη φούσκας
Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, οπόταν ήταν θέμα χρόνου να δεχθεί το πρώτο σοκ από τους Κύπριους θερμόαιμους. Παρουσιάζοντας τα στοιχεία και συγκρίνοντας τις τιμές των περιοχών, των τύπων ακινήτων και των αποδόσεων (yields- ενοικίων), εντόπισε αρκετές στρεβλώσεις. Επανέλαβε ότι "μπορεί να υπάρχουν εξηγήσεις και εσείς είστε οι καταλληλότεροι να τις δώσετε". Όταν όμως ανέσυρε τη διαφάνεια που έδειχνε ότι οι αποδόσεις σε ελάχιστες περιπτώσεις προσεγγίζουν το "κανόνα" του 8% και ότι σε κάποια ακίνητα είναι εξαιρετικά χαμηλά (2,9% ο μέσος όρος), είπε."Σε κάποιες περιπτώσεις οι αποδόσεις ενοικίων στα διαμερίσματα είναι μόλις 1,7% της αξίας. Αυτό αποτελεί ένα ισχυρό σημάδι ότι οι τιμές είναι πολύ ψηλές". Τα στοιχεία αυτά συνάδουν και με ακόμη ένα γενικό κανόνα (rule of thumb), ότι η τιμή της μέσης κατοικίας είναι 4 φορές το ενδιάμεσο ετήσιο εισόδημα του νοικοκυριού. Στην Κύπρο αυτή την περίοδο υπολογίζεται στο 11. Η μέση τιμή μπορεί να είναι δηλαδή υπερδιπλάσια από το τι δικαιολογούν οι μισθοί των κατοίκων. Όπως ήταν φυσικό, με το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου να είναι επιχειρηματίες του τομέα, άρχισε η επίθεση. Σε κάποιο σημείο άρχισαν οι ειρωνείες. "Δεν γνωρίζεις τους Κύπριους. Στη Βρετανία δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους. Οι Κύπριοι έχουν ισχυρούς δεσμούς με τη γη" του είπαν. Ψύχραιμος ο καθηγητής McAllister απάντησε ξεκάθαρα. "Δεν είμαι Βρετανός, είμαι Ιρλανδός. Και ναι, έχουμε και εμείς ισχυρούς δεσμούς με τη γη. Και ναι, βοηθούμε και εμείς τα παιδιά μας. Και ναι, και στην Ιρλανδία οι τιμές των ακινήτων εκτινάχθηκαν στο εντεκαπλάσιο του ενδιάμεσου εισοδήματος του νοικοκυριού. Και ναι, σήμερα έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα". Με απλά λόγια ... σύντομα θα έχουν και οι Κύπριοι.


Υπάρχουν λόγοι
Αρκετοί παρευρισκόμενοι έδωσαν όμως κάποιους λογικούς παράγοντες, με τους οποίους δεν διαφώνησε ο καθηγητής, που δέχτηκε ότι εν μέρει μπορεί να δικαιολογούν μέρος του φουσκώματος. Ανάμεσα σε αυτούς είναι, η μη άσκηση πιέσεων από τις τράπεζες για γρήγορη ρευστοποίηση των ακινήτων που έχουν χρηματοδοτηθεί από ενυπόθηκα δάνεια, η βαριά φορολογία που περιορίζει σημαντικά τις συναλλαγές, η αυξημένη εισροή μεταναστών στην Κύπρο (που δημιουργεί προϋποθέσεις αυξημένης ζήτησης στο μέλλον).


απόσπασμα απο Δημήτρη Γεωργιάδη

Read more...

About Me

My photo
Είμαι ακόμη νέος. Πιστεύω αστείος. Κάποτε Γελοίος. Εκτος από τη μάνα μου κανείς δε με θυμάται σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του Χαμού. Είμαι αντικοινωνικός. Αφού διαβάσατε για εμένα, δεν θα με γνωρίσετε ποτέ.

  © Blogger template The Beach by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP